درباره دیوید جوزف شوارتز
دیوید جوزف شوارتز، زاده ی 23 مارس 1927 و درگذشته ی 6 دسامبر 1987، سخنران و نویسنده ی آمریکایی بود.
شوارتز، استاد دانشگاه دولتی جورجیا بود و به عنوان یکی از برجسته ترین مختصصین انگیزشی ایالات متحده شناخته می شد. او همچنین، رئیس شرکتی مشاوره دهنده بود که در حوزه ی توسعه ی مدیریت فعالیت می کرد. دیوید جوزف شوارتز در طول زندگی حرفه ای خود برای بیش از سه هزار شرکت تجاری سخنرانی کرد و تأثیر بسزایی در تغییر مثبت ذهنیت مدیران بسیاری از کسب و کارها داشت.
استاد دانشگاه و سخنران انگیزشی بود که کتاب جادوی فکر بزرگ را در سال ۱۹۵۹ نوشت و در همان سال این کتاب در لیست کتاب‌های پرفروش نیویورک تایمز قرار گرفت. از آن سال تا کنون بیش از ۶ میلیون نسخه از این کتاب چاپ شده است و همچنان نیز چاپ و فروش آن در سراسر جهان ادامه دارد.
معروف ترین کتاب جوزف شوارتز
کتاب «جادوی فکر بزرگ» نوشته‌ی «دکتر د.شوارتز» با بیش از نیم میلیون تیراژ است. کتاب حاضر یکی از برترین کتب روانشناسی و موفقیت در زندگی است. تفکرات دکتر شوارتز که برگرفته از منابع عالی و اصیل و بهترین و بزرگترین مغزهای متفکری که تاکنون بر روی کره زمین زیسته‌اند برگرفته شده اعتقاد بر این دارد که موفقیت افراد بیش از آن که به میزان هوش آن‌ها بستگی داشته باشد به میزان تفکر آن‌ها بستگی دارد. میزان پول در حساب‌های بانکی، میزان خوشحالی و میزان خشنودی از زندگی، به میزان تفکر شخصی بستگی دارد. موفقیت خرجی برنمی‌دارد. بلکه هر قدم که به پیش برداشته شود بهره‌ای نیز می‌بخشد.
در توضیحات پشت جلد کتاب آمده است:
«روش‌هایی که در این کتاب عرضه شده است به منظور عمل کردن است نه مطالعه صرف. این روش‌ها و تکنیک ها به قدری تازه و بدیع است که نویسنده ناگزیر دست به ابداع اصطلاحات جدیدی زده است. دکتر شوارتز در این کتاب مراحلی را که برای که باید برای نیل به قابلیت‌های فکر بزرگ پیموده شود، ترسیم کرده است، او در این کتاب می‌آموزد که چگونه با تمرکز بر روی مسائل عمده، از قید نکات جزیی و دست و پاگیر رهایی یابید.»
داستان نوشتن کتاب جادوی فکر بزرگ از زبان شوارتز
چند سال پیش در جلسه‌ی مدیران فروش یکی از شرکت‌ها به موضوع بسیار تکان‌دهنده‌ای برخوردم. معاونت بازاریابی شرکت، هیجان‌زده منتظر شروع سخنرانی‌اش بود. می‌خواست از نکته‌ی مهمی حرف بزند. کنارش در جایگاه سخنرانی، موفق‌ترین نماینده‌ی شرکت، با ظاهر عادی ایستاده بود. این نماینده توانسته بود درآَمد فروشش را در سال قبل به حدود ۶۰ هزار دلار برساند. در حالی که درآمد بقیه‌ی نمایندگان به‌صورت متوسط حدود ۱۲ هزار دلار بود.
معاون بخش بازاریابی، به اعضای گروه این جملات را گفت: «از شما می‌خواهیم نگاه دقیقی بیندازید به سر تا پای هری. نگاه کنید و بگویید هری چه خصوصیاتی دارد که شما ندارید؟ هری توانسته درآمدش را به پنج برابر درآمد شما برساند؛ ولی آیا پنج برابر هم از شما باهوش‌تر است؟ مسلما نه. بر اساس تست‌هایی که از ارزیابی کارمندان‌مان داریم و من بررسی‌شان کرده‌ام، هوش هری نسبت به بقیه‌ی همکارانش در حد متوسط است.»
«هری پنج برابر شما کار کرده؟ نه،گزارش‌ها که این را نشان نمی‌دهند. راستش هری از اکثرتان بیشتر مرخصی گرفته است.»
«منطقه‌ی کاری هری بهتر است؟ دوباره باید بگویم نه. آمار می‌گوید وضعیت همه‌ی مناطق، کم‌وبیش یکی‌ست. تحصیلاتش بالاتر است؟ سالم‌تر است؟ باز هم نه. هری کاملا یک آدم معمولی‌ست. به‌جز فقط یک چیز.»
معاون مدیرعامل گفت: «فرقی که بین هری و سایر شما هست، این است که او پنج برابر بزرگ‌تر از شما فکر می‌کند.»
در ادامه‌ی سخنانش نشان داد موفقیت آدم‌ها بیش از آن‌که به مقدار هوش‌شان بستگی داشته باشد؛ به وسعت فکرشان ربط دارد.
این حرف‌ها چنان نیرویی داشت که در ذهنم ماند. هرچه بیشتر فکر کردم؛ هرچه با آدم‌های بیش‌تری صحبت کردم و عوامل موثر در موفقیت را ژرف‌تر بررسی کردم، قضیه روشن‌تر می‌شد. شواهد زنده و حقیقی، یکی بعد از دیگری گواهی می‌دادند میزان پول در حساب‌های بانکی، میزان خوشحالی و میزان خشنودی از زندگی، به وسعت فکر شخص ربط دارد. در بزرگ‌فکرکردن جادویی پنهان است.
«اگر بزرگ‌فکرکردن این‌قدر جواب می‌دهد، چرا همه‌ی آدم‌ها این‌‌جوری فکر نمی‌کنند؟» همیشه در جواب این سوال گفته‌ام و اینجا هم جوابش است؛ که همه‌ی ما، بیش از آن‌که خودمان متوجه باشیم، محصول طرز فکر محیط اطراف‌مان هستیم. متاسفانه، بیشتر این افکار، خُرد و ناچیز است؛ نه بزرگ. محیطی که شما را احاطه کرده، می‌خواهد شکست‌تان دهد؛ می‌خواهد تا خیابان‌های پَست شهر، پایین‌تان بکشد. هر روز دارید با متلک می‌شنوید: «رییس زیاد داریم، سرخ‌پوست به‌اندازه‌ی کافی نیست.» در واقع میخواهند بفهمانند میزهای ریاست خیلی کم است و همه میخواهند رییس بشوند. پس فعلا به همین میز کارمندی کوچکی که داری، قناعت کن.
ولی نظریه‌ی «رییس قبیله‌ها زیادند» واقعیت ندارد. مردمان موفق، همان‌طور که به من گفته‌اند به شما هم می‌گویند که: «مشکل واقعی، انبوه سرخپوستانی هستند که به اندازه‌ی کافی رییس قبیله ندارند».
این محیط حقیر، چیزهای دیگری هم در خود دارد. مثلا سعی دارد به شما بفهماند: «هرچه پیش آید خوش آید»، سرنوشت تو به دست خودت رقم نمی‌خورد و این «تقدیر» است که حرف آخر را می‌زند. پس رویاهایت را فراموش کن! آن خانه‌ی لوکس را هم به‌همچنین، دانشگاه آن‌چنانی که برای بچه‌هایت می‌خواستی و خلاصه، زندگی بهتر را از ذهنت پاک کن. تن بده به قضا و قدر؛ بنشین و منتظر مرگ باش.
و کیست که این جمله را نشنیده باشد که: «برای رسیدن به موفقیت باید بهای زیادی داد» انگار که باید روح، زندگی خانوادگی، وجدان و همه‌ی ارزش‌های‌مان را بفروشیم تا به جایی برسیم. ولی واقعیت این است که موفقیت خرجی روی دست‌تان نمی‌گذارد. بلکه هر قدم که به جلو برداشته شود، سودی هم به وجود می‌آورد. تلقین‌های دیگر این محیط به ما این است که رقابت سر رسیدن به مدارج عالی شغلی، بیش از حد زیاد است. ولی واقعا این‌طور است؟ مدیر یک اداره‌ی کاریابی به من گفت تعداد متقاضیانی که میخواهند با درآمد چهار هزار دلار در سال استخدام شوند، ۵۰ و گاهی ۲۵۰ برابر تعداد کسانی‌ست که دنبال شغل‌هایی با درآمد ۲۰هزار دلار در سال هستند. این ارقام نشان می‌دهد رقابت سر شغل‌های سطح پایین، دست‌کم ۵۰ برابر بیشتر از رقابت سر شغل‌های سطح بالاست. محل بیشتر شغل‌های سطح بالا در خیابان‌های کوچک و کم‌رفت و آمد است. آن‌جا میزهای خالی زیادی بی‌صبرانه منتظر آدم‌هایی مثل شما هستند. آدم‌هایی که جرات بزرگ‌فکرکردن دارند.
اصل و اساسی که پایه‌ی کتاب معجزه‌ی بزرگ‌فکرکردن را شکل می‌دهد، از منابع عالی و اصیل گرفته شده؛ به اضافه‌ی افکار بهترین و بزرگترین مغزهای متفکری که تابه‌حال روی زمین زندگی کرده‌اند. بزرگانی مثل داود نبی(ع) که گفت: «هرکس همان چیزی‌ست که در ضمیر خودش از خودش تصور می‌کند.» یا امرسون که گفت: «مردان بزرگ کسانی هستند که می‌دانند افکار بر جهان، حکمرانی می‌کنند.» متفکرانی مثل میلتون که در کتاب بهشت گمشده نوشت: «ذهن بر تخت خود نشسته است و می‌تواند در درون خود بهشتی از جهنم و جهنمی از بهشت به‌پا کند.» و ادراکات بی‌نظیری مثل ادراک شکسپیر که معتقد بود: «چیزی به اسم خیر و شر وجود ندارد و این مفاهیم را ذهن ساخته است.»
